زون رکوردها (Zone Records)
برای ثبت یک دامنه تازه باید کارهای زیر را انجام دهید:
۱- باید از دیتابیس‌های whois چک کنید که نام دامنه مورد نظرتان قبلاً ثبت نشده باشد. سایت‌های متعددی برای این کار وجود دارد. عموماً شرکت‌های ثبت دامنه این مورد را برای شما چک می‌کنند.
۲- از طریق یک رجیسترار (شرکت ثبت کننده) نام دمانه مورد نظرتان را ثبت کنید. ممکن است این شرکت‌ها برای برخی نام دامنه های سطح بالا یا در ازای استفاده از خدمات هاستینگ آن‌ها به شما در ثبت دامنه تخفیفاتی هم بدهند.
۳- اگر از خدمات هاستینگ شرکت دیگری غیر از ثبت کننده دامنه استفاده می‌کنید باید در تنظیمات ثبت دامنه خود نام دامنه تان را به هاست یا IP شرکت هاستینگ ارجاع دهید.
در این مورد معمولاً شما از سرورهای DNS شرکت هاستینگ استفاده می‌کنید؛ یعنی دامنه شما بخشی از تنظیمات DNS آن شرکت خواهد بود. در عوض شما می‌توانید سرور شخصی خود را تهیه کنید که می‌تواند یک سرور اختصاصی یا مجازی باشد. در این حالت می‌توانید سرور DNS خودتان را ایجاد کنید. هر کدام از این گزینه ها را که استفاده کنید سرور DNSی که استفاده می‌کنید SOA دامنه شما خواهد بود.
در هر صورت شما می‌توانید تنظیمات DNS دامنه خود را اصلاح کنید و زیردامنه هایی به آن اضافه کنید٬ ایمیل‌تان را ری‌دایرکت کنید یا سرویس‌های دیگرتان را کنترل کنید. این اطلاعات در یک زون فایل (Zone File) روی سرور DNS شما نگه داشته می‌شوند. هر دامنه و زیردامنه یک زون فایل دارد. کار زون فایل‌ها ایجاد پیوند میان هر دامنه و زیردامنه با آدرس‌های IP مربوط به آن‌ها است. اگر از سرور شخصی استفاده می‌کنید احتمالاً مجبور خواهید بود زون فایل‌تان را دستی اصلاح کنید. بیش‌تر شرکت‌های هاستینگ و ثبت دامنه برای این کار یک واسط تحت وب در اختیار شما می‌گذارند. هر کدام از پیکره بندی‌های DNS موجود در این فایل را یک رکورد می‌نامند و ضروری‌ترین رکوردهایی که در یک سرور DNS برای یک دامنه تنظیم می‌شود عبارتند از:
-
هاست (A): کار نگاشت آدرس IP به نام هاست را انجام می‌دهد. این ضروری‌ترین زون رکورد در اینترنت است.
نام قانونی (واقعی یا Canonical Name) با رکورد CNAME: نام مستعار (آلیاس) یک دامنه یا زیردامنه است. کسی که تلاش کند به این آلیاس دست‌رس پیدا کند به طور خودکار به سروری هدایت خواهد شد که در رکورد A تعیین شده است. با این کار می‌توانید برای یک هاست بیش از یک نام داشته باشید. وقتی آدرس IPی خود را در رکورد A تغییر دهید رکوردهای CNAME آن دامنه به طور خودکار به IP جدید اشاره خواهند کرد.
تبادل‌گر ایمیل (رکورد MX): نگاشت ترافیک ایمیل به یک سرور ایمیل را انجام می‌دهد. این رکورد می‌تواند یک هاست دیگر یا یک آدرس IP باشد. این رکورد باعث می‌شود ایمیل‌های شما به درستی تبادل شوند.
نیم سرور (NS): شامل اطلاعات نیم سرور آن زون است. تنظیم این رکورد به سرورهای DNS دیگر که اطلاعات حاصل از جست‌جوی نام دامنه در سرورهای DNS را کش می‌کنند نشان می‌دهد که سرور شما نقش SOA را برای این دامنه ایفا می‌کند.
Start of Authority با رکورد SOA: در آغاز هر زون فایل وجود دارد و شامل نیم سرور اصلی برای آن دامنه٬ اطلاعات کشینگ٬ و نشانی ایمیل ادمین آن زون است. اگر سرور DNS شما متعلق به شرکت هاستینگ است نیازی به تعیین این رکورد ندارید.
عموماً کاربران بیش‌تر با رکوردهای MX و CNAME سروکار دارند. با استفاده از رکوردهای MX می‌توانید سرویس‌های ایمیل‌تان را به جایی غیز از شرکت هاستینگ‌تان ارجاع دهید. با استفاده از رکوردهای CNAME می‌توانید نام هاست‌های دامنه تان را به نقاط دیگر ارجاع دهید. مثلاً می‌توانید google.example.com را به google.com ری‌دایرکت کنید یا یک سرور گیم با آدرس IP مخصوص خودش داشته باشید و آن را به زیردامنه ای مانند gameserver.example.com ارجاع دهید.
منبع : سایت طاها دومین