حفاظت حریم خصوصی:

حفاظت حریم خصوصی (Privacy Protection) ویژگی‌یی است که برخی از شرکت‌های ثبت‌کننده‌ی دامنه در اختیار مشتریان خود قرار می‌دهند. در حالت عادی وقتی دامنه‌ای ثبت می‌شود اطلاعات شخصی مالک دامنه (شامل نام، نام شرکت، نشانی، شماره تلفن، نشانی ایمیل) به عنوان جزییات تماس دامنه در مشخصات دامنه قرار می‌گیرد. این اطلاعات برای هر کسی که یک دستور جست‌جوی Whois روی دامنه‌ی شما اجرا کند آشکار خواهد شد.

در نتیجه این اطلاعات ممکن است در معرض خطر داده‌کاوان و سارقان اطلاعات شخصی قرار بگیرد. این افراد ممکن است با داشتن اطلاعات شما، شما را هدف هجوم هرزنامه‌ها‌ (spam یا bulk email) یا ایمیل‌های حاوی بدافزار (malware) قرار دهند یا از شماره تلفن یا نشانی و اطلاعات پستی‌تان سوءاستفاده کنند. ویژگی حفاظت حریم خصوصی جلوی این سوءاستفاده‌ها را می‌گیرد. ثبت‌کننده اطلاعات شما را در جست‌جوی whois مخفی می‌کند و به جای آن اطلاعات تماس عمومی و قالبی‌یی را قرار می‌دهد یا اطلاعات تماسی قرار می‌دهد که از طریق یک سرور پراکسی و بدون لو دادن اطلاعات شما امکان برقراری تماس با شما را به وجود آورد.

برخی از این سرورهای پراکسی اگرچه اطلاعات شمارا مخفی می‌کنند اما در لو ندادن آن‌ها چندان هم قرص و محکم نیستند و گاه با یک تماس تلفنی یا یک درخواست رسمی اطلاعات را آشکار می‌کنند. اما برخی دیگر این محرمانگی اطلاعات را جدی‌تر می‌گیرند و اطلاعات را کاملاً از ثبت‌کننده مخفی می‌کنند.

دلایل امنیتی و جلوگیری از سوءاستفاده‌های تجاری از دامنه‌های ثبت‌شده توسط افراد ناشناس و مشکلات قانونی مربوط به مالکیت دامنه‌های تحت سیاست محرمانگی توسط مالک یا شرکتی که برای حفظ محرمانگی اطلاعاتش به جای مالک در whois قرار گرفته، و مشکلات مربوط به مالکیت دامنه‌ها در صورت ورشکستگی یا کنار رفتن شرکت ثبت‌کننده از فعالیت حرفه‌ای باعث شده که محدودیت‌هایی در روش های حفظ اطلاعات شخصی لحاظ شود. هم‌چنین برخی از پسوندهای نام دامنه‌های کشوری مانند US، UK، EU، ASIA،… اجازه‌ی فعال کردن حفاظت حریم خصوصی را روی این پسوندها نمی‌دهند و برخی نیز سیاست‌های خاص خود را در این زمینه دارند.

منبع : سایت طاها دومین

قفل کردن دامنه:قفل کردن دامنه روشی است که شرکت‌های ثبت‌کننده‌ی دامنه برای جلوگیری از انتقال غیرقانونی دامنه استفاده می‌کنند. هم‌چنین در مواردی که ثبت‌کننده با مشتری خود مشکلی مرتبط با پرداخت‌ها داشته باشد یا بخواهد دامنه را برای استفاده‌ی خودش محفوظ نگه دارد استفاده از این قفل مفید خواهد بود. در غیر این حالت‌ها فعال کردن حفاظت در برابر دزدی کافی خواهد بود. تفاوت اصلی قفل کردن دامنه با حفاظت در برابر دزدی در این است که در قفل کردن تنها خود ثبت‌کننده‌ای که این قفل را گذاشته یا ثبت‌کننده‌ی دست‌بالاتر او می‌تواند آن را باز کند. همین طور اگر ثبت‌کننده‌ی بالادستی به هر دلیلی از جمله وجود مشکل خاصی در ثبت دامنه یا طی فرآیند ثبت یا انتقال روی دامنه قفل گذاشته باشد نماینده‌ی او که به عنوان ثبت‌کننده‌ی دست‌پایین‌تر عمل می‌کند امکان باز کردن قفل را نخواهد داشت.

دامنه‌ای که قفل شده باشد را نمی‌توان به ثبت‌کننده‌ای دیگر انتقال داد، نمی‌توان در اطلاعات تماس یا سرورهای نام دامنه‌ی آن تغییری ایجاد کرد و نمی‌توان آن را حذف کرد. اما امکان تمدید دوره‌ی مالکیت دامنه هم‌چنان وجود دارد.

همه‌ی دامنه‌های سطح بالا از قفل کردن پشتیبانی نمی‌کنند. شاخص‌ترین مثال دامنه‌های سطح بالا (TLD) بدون امکان قفل کردن دامنه‌های کشوری بریتانیا (.UK)، استرالیا (.AU)، اروپا (.EU)، و اسپانیا (.ES) است.

منبع : سایت طاها دومین

حفاظت در برابر دزدی دامنه:دزدی دامنه (Domain Hijacking یا Domain Theft) به انتقال یک دامنه یا ثبت آن با یک ثبت‌کننده‌ی جدید بدون اجازه‌ی مالک اصلی دامنه گفته می‌شود. این کار علاوه بر وارد ضربه مالی یا ایجاد مشکل در فعالیت‌های تجاری مالک اولیه‌ی دامنه می‌تواند با هدف به‌کارگیری دامنه برای فعالیت‌های اینترنتی غیرقانونی مانند فیشینگ نیز انجام شود. در فیشینگ یک وب‌سایت کپی که معمولاً مشابهت کاملی با وب‌سایت اصلی دارد جای‌گزین آن می‌شود و اطلاعات خصوصی کاربران وب‌سایت اصلی مانند اطلاعات شناسه‌ی کاربری و رمز عبور یا اطلاعات حساب‌های بانکی کاربران سایت اصلی که گمان می‌کنند به وب‌سایت واقعی مواجهند و این اطلاعات را در وب‌سایت وارد می‌کنند جمع‌آوری می‌شود و برای انواع اقدامات غیرقانونی یا سوءاستفاده‌های مالی به سرقت یا فروش می‌رود.

این کار راه های متعددی دارد اما روش عمده‌ی آن بهره گرفتن از آسیب‌پذیری‌های سیستم ثبت دامنه یا از طریق شگردهای مهندسی اجتماعی است. در روش مهندسی اجتماعی سارق می‌کوشد اطلاعات شخصی مالک دامنه را از هر راهی پیدا کند و با این اطلاعات خود را به جای او معرفی می‌کند و شرکت ثبت‌کننده‌ی دامنه را برای تغییر اطلاعات ثبت دامنه یا انتقال آن فریب می‌دهد. با این کار کنترل کامل دامنه به دست سارق می‌افتد و ممکن است خود از آن استفاده کند یا آن را به دیگران بفروشد.

برای مقابله با دزدی دامنه اگر شرکت ثبت‌کننده ویژگی حفاظت در برابر سرقت داشته باشد می‌توان با استفاده از این ویژگی جلوی انتقال غیرقانونی دامنه را گرفت. با فعال کردن این ویژگی درخواست انتقال دامنه از هر ثبت‌کننده‌ی دیگری رد خواهد شد و پیش از هر چیز باید ثبت‌کننده‌ی اصلی دزدگیر دامنه را غیرفعال کند(!) و برای این کار سارق باید به همان رو مهندسی اجتماعی رو بیاورد.

راه دیگر برای حل مشکل دزدی دامنه باز گرداندن اطلاعات ثبت دامنه به حالت اولیه توسط شرکت ثبت‌کننده است. این روش هرگاه دامنه به ثبت‌کننده‌ی دیگر، به‌ویژه به ثبت‌کننده‌ای در کشوری دیگر منتقل شده باشد بسیار دشوار خواهد بود.

هم‌چنین آیکان (ICANN) که متصدی جهانی واگذاری نام‌های دامنه است یک دوره‌ی انتظار ۶۰روزه پس از هر تغییر در اطلاعات ثبت یک دامنه در نظر می‌گیرد. در این دوره انتقال دامنه ممکن نخواهد بود. با این کار دزدی دامنه دشوارتر می‌شود، زیرا ادعای مالکیت روی یک دامنه که انتقال آن نهایی شده باشد بسیار دشوارتر است و احتمال آن‌که مالک اول دامنه در این بازه از این تغییرات مطلع شود بیش‌تر.

استفاده از کد رمز دامنه که فقط برای مالک دامنه فرستاده می‌شود نیز کار سارقان را دشوارتر می‌کند و تنها راهی که سارق بتواند این کد را به دست بیاورد دزدیدن این کد از مالک دامنه یا مهندسی اجتماعی موفق روی مالک یا شرکت ثبت‌کننده است.

دامنه

منبع : سایت طاها دومین

اگر می‌خواهید یک دامنه (Domain) ثبت کنید حتماً به فکر انتخاب نام مناسب برای آن هم بوده‌اید. هیچ وقت تعیین نام دامنه‌تان را برای لحظه ثبت نگه ندارید. ثبت دامنه خوب ظرایفی دارد که بی‌توجهی به آن‌ها می‌تواند به هویت آنلاین شما ضربه بزند. نام دامنه (Domain Name) همانند لوگو و برند یک شرکت است که اگر درست انتخاب شود مردم آن را برای معرفی محصول خاص خواهند شناخت و در جذب مشتری آنلاین و بازاریابی موفق بسیار مؤثر خواهد بود.

نکات زیر می‌تواند در گزینش بهترین نام دامنه به شما کمک کند:

۱-قواعد اولیه را رعایت کنید:

نام دامنه‌ها (به علاوه پسوندشان) می‌توانند از ۲ تا ۶۷ کاراکتر باشند و از حروف، اعداد، و خط تیره تشکیل شوند. یک نام دامنه را نمی‌توانید با یک خط تیره شروع کنید یا با یک خط تیره تمام کنید. نام دامنه‌ها به حروف بزرگ و کوچک حساسیت ندارند و عموماً با حروف کوچک نوشته می‌شوند. هم‌چنین لزومی ندارد نام دامنه به حروف لاتین باشد.

۲-نام دامنه خوب ساده است و راحت در خاطر می‌ماند:

بهترین نام دامنه نامی است که پیچیده نباشد. با کلمه‌ها بازی نکنید؛ از کلمه‌هایی که ممکن است چند جور نوشته شوند استفاده نکنید؛ داخل نام دامنه‌تان شماره نگذارید؛ و از کلمه‌هایی که نوشتن‌شان سخت است بپرهیزید. پیش‌نهاد همه کارشناسان این است که یک نام دامنه سرراست که به یاد آوردنش آسان باشد و بتواند به عنوان برند تجاری شناخته شود بهترین گزینه است. خوب است به جای مترادف‌های کم‌استفاده‌ای که تنها در فرهنگ‌های لغات یافته می‌شوند از کلمه‌هایی استفاده کنید که مردم بیش‌تر به کار می‌برند. بهتر است کلمه‌هایی به کار ببرید که تلفظ‌شان راحت باشد. اگر می‌توانید از نام شرکت‌تان در انتخاب نام دامنه استفاده کنید.

۳-کوتاه بهتر است:

اگرچه در عمل نام دامنه می‌تواند تا ۶۷ کاراکتر طول داشته باشد، در این یک مورد کوتاهی ترجیح دارد. کوتاهی نام دامنه‌ها مزایای متعددی دارد اما واضح‌ترین آن‌ها ساده بودن به خاطر سپردن و کم‌تر بودن احتمال اشتباه در تایپ‌شان است. منظور از کوتاهی این نیست که از مخفف‌ها استفاده کنید. به یاد آوردن خیلی از مخفف‌ها که از حروف اول چند کلمه درست شده‌اند از به یاد آوردن یک عبارت طولانی بسیار مشکل‌تر است.

۴-از کلمه‌های مرتبط استفاده کنید:

همیشه هم کوتاهی تنها انتخاب نیست. این روزها بیش‌تر نام دامنه‌های کوتاه بامعنی فروش رفته‌اند. اگر می‌توانید یک نام دامنه کوتاه بامعنی که به کارتان مرتبط است پیدا کنید خیلی عالی است، اما اگر مجبور به استفاده از کلمه‌های مخففید بهتر است تا حدی قید کوتاهی را بزنید. در این مورد بحث میان علما زیاد است اما بسیاری عقیده دارند داشتن یک نام دامنه با واژه‌های مرتبط به حوزه‌ی کاری‌تان در رتبه‌بندی بهتر سایت‌تان در موتورهای جست‌جو مؤثر است؛ پس از دامنه‌های طولانی با لیستی از واژه‌های مرتبط استفاده کنید. می‌توانید از اسم کوتاه به عنوان دامنه اصلی‌تان استفاده کنید و نام طولانی را که به یاد آوردنش راحت‌تر است و با کسب‌تان مرتبط‌تر روی آن ری‌دایرکت کنید.

منبع : سایت طاها دومین

۵-نام دامنه خوب توضیح نمی‌خواهد:

برای کسب و کار بسیار مهم است که وقتی آدرس وب‌سایت‌تان را به کسی می‌دهید احتیاج به توضیح آن نداشته باشید. تصور کنید دارید پشت تلفن نام دامنه‌تان را حرف به حرف برای مخاطب‌تان هجی می‌کنید. a مثل امین، d مثل دایی،…!

۶-از خط تیره دوری کنید:

در طول سال‌ها بحث در مورد مفید بودن استفاده از خط تیره (Hyphen) در نام دامنه‌ها دامنه‌دار شده و نظرها در این باب مختلف است. گفتیم که برخی عقیده دارند استفاده از کلیدواژه‌های مرتبط در نام‌گذاری دامنه‌ها در گرفتن رتبه‌ی خوب در موتورهای جست‌جو مؤثر است. اما خیلی‌ها هم هستند که نظری خلاف این دارند یا ادعا می‌کنند دلیل روشنی وجود ندارد که موتورهای جست‌جو واقعاً به این گونه نام دامنه‌ها اولویتی در رتبه‌بندی بدهند. اما یک چیز روشن است بیش‌تر دامنه‌هایی که مردم می‌شناسند هیچ خط تیره‌ای در نام‌شان ندارند، به همین دلیل اکثر افراد فراموش می‌کنند که ممکن است نام دامنه‌ها خط تیره هم داشته باشند و ممکن است در تایپ نام دامنه شما دچار اشتباه شوند. به این هم فکر کنید که قرار است نام دامنه‌تان را به کسی بگویید: پسر دَش عباس دَش قلی دَش خان؛ تازه اگر طرف نپرسد دش یعنی چه!

۷-نام دامنه‌ای ثبت کنید که نشود چند جور آن را نوشت:

از کلمه‌هایی که بشود آن‌ها را چند جور نوشت استفاده نکنید، مثل two، too ،۲ ، to، که در انگلیسی همه یک جور تلفظ می‌شوند یا four ،۴ ،for. یک راه حل آن است که همه شکل‌های معقولی که ممکن است نام دامنه‌تان نوشته شود را یک‌جا بخرید و خیال‌تان را راحت کنید. البته اگر نام دامنه‌ی شما به برندتان مربوط می‌شود و برندتان در بازار جاافتاده و شناخته‌شده است و همه با شکل نوشتن آن آشنا هستند می‌توانید بی‌خیال این قاعده شود. هدف آن است که احتمال اشتباه کم شود.

۸-از عدد استفاده نکنید:

در ادامه‌ی قاعده‌ی پیش دنبال استفاده از اعداد در نام دامنه‌تان نباشد این اعداد اگر اول و آخر نام دامنه‌تان بیایند باعث می‌شوند کاربر احساس کند با یک وب‌سایت دست اول روبه‌رو نیست و اگر به جای کلمه‌هایی مثل for و to آمده باشند امکان فراموشی و اشتباه کاربر زیاد می‌شود.

منبع : سایت طاها دومین

۱۳-برای برندهایتان دامنه ثبت کنید:

خیلی‌ها فکر می‌کنند نام دامنه‌ باید چیزی عمومی باشد؛ مثلاً اگر شما ماشین می‌فروشید لابد باید دامنه‌ای مانند cars.com تهیه کنید. شاهدشان هم پولی است که باید برای چنین دامنه‌ای بدهید. اما واقعاً اگر کسی دنبال خرید ماشین باشد به احتمال زیاد از قبل می‌داند چه‌جور ماشینی می‌خواهد و برند خاصی را در ذهن دارد و احتمالاً همان را هم جست‌جو می‌کند: تویوتا، بنز، هیوندای! کسی به دنبال cars.com نیست چون با دیدن چنین نام عمومی‌یی تصور خاصی به ذهن‌شان خطور نمی‌کند و نمی دانند با چه مواجه خواهند شد.

به همین دلیل اگر برندی دارید بهتر است نام دامنه‌تان همان برندتان باشد. اگر شرکتی دارید که چندین محصول دارد و مالک چند برند است دست به جیب شوید و برای هر کدام یک دامنه ثبت کنید. اگر یک دامنه برای شرکت‌تان ثبت کرده‌اید لازم نیست خودتان را محدود کنید. چند دامنه هم برای محصولات‌تان ثبت کنید. حداقل فایده‌ی این کار این است که برای همه‌ی برندهایتان نام دامنه‌هایی دارید که اختیارشان دست خودتان است و کس دیگری نمی‌تواند با ثبت دامنه به نام برندهای شما از آن‌ها سوءاستفاده کند. می‌توانید صفحه‌ی مربوط به هر محصول را از سایت اصلی به وب‌سایت مربوط به ان محصول هدایت کنید یا برعکس٫ دست خود را باز بگذارید.

۱۴-هم آینده‌نگر باشید و هم تمرکز داشته باشید:

آینده‌نگر باشید. اگر درصدید محصولات و سرویس‌های دیگری نیز در آینده ارایه کنید نام دامنه‌ای ثبت نکنید که شما را به محصول فعلی‌تان محدود کند، اگرچه در این جهت استفاده از نکته‌ی ۱۳ می‌توانید مفید باشد. اما به این توصیه‌ی کارشناسان بازاریابی نیز توجه کنید که یک وب‌سایت تجاری باید تنها یک موضوع و حوزه‌ی تمرکز داشته باشد. همه‌ی محصولات و سرویس‌هایی که در یک وب‌ساین ارایه می‌شود باید مرتبط باشند. منظور از آینده‌نگری این نیست که در وب‌سایت‌تان هم لوازم بهداشتی بفروشید و هم خدمات باربری ارایه کنید! یک وب‌سایت با حوزه‌ی کاری گسترده برای کسی که دنبال اطلاعات یا محصول خاصی می‌گردد جذاب نیست.

۱۵-نام دامنه‌ی شما باید قابلیت برند شدن داشته باشد:

اگر می‌خواهید یک کسب‌وکار آنلاین جدید راه بیندازید نام دامنه‌ای انتخاب کنید که بتواند بعدها برند شود. اگر کارتان بگیرد قرار است معروف شوید و هر روز افراد بیش‌تری اطلاعات شما را در اینترنت پیدا کنند. نقش نام دامنه در بازاریابی کارتان زیاد است. نام دامنه‌ی خوب بامفهوم است، دل‌نشین است، در دهان می‌چرخد، و بهتر است بامزه، هوشمندانه، جالب، و سلیس باشد. از نکته‌ی ۱۰ استفاده کنید. تعریف مامان و عمه کافی نیست، نام مورد نظرتان را با چند نفر مطرح کنید و ببینید یک هفته بعد آن را به خاطر می‌آورند یا نه. یک برند خوب تنها ترکیب چند کلمه نیست.

۱۶-نام دامنه باید منحصربه‌فرد باشد، شبیه رقبا نباشید:

از نام دامنه‌های شبیه به دامنه‌های فعلی، به‌ویژه دامنه‌های رقبا استفاده نکنید، مگر این‌که هدف‌تان ترافیک‌دزدی و کش رفتن بازار به هر طریق باشد. نام دامنه‌ی مشابه می‌تواند باعث مشکلات حقوقی شود، حداقل در مملکت‌هایی که در این موارد قوانین شکل‌گرفته و جاافتاده‌تر است که چنین است. اما دلیل اصلی این توصیه به نکته‌ی قبل برمی‌گردد؛ برند شما باید کاملاً برجسته و متفاوت باشد. به این هم توجه کنید که ممکن است تجارت شما جا بیفتد اما به علت شباهت نام دامنه‌تان به یک وب‌سایت دیگر مشتری‌ها به جای شما جذب رقبا شوند.

منبع : سایت طاها دومین

۱۷-به نام همسایه‌ات طمع نکن:

از کلمه‌هایی که نام برندهای خاصی را به خاطر می‌آورند استفاده نکنید. گاهی شرکت‌ها از سوءاستفاده از نام‌شان شکایت می‌کنند یا می‌کوشند این جور دامنه‌ها را با پی‌گیری قانونی تصرف کنند. برخی تصور می‌کنند اگر با استفاده از نام شرکت‌ها و برندهای شناخته‌شده می‌توانند پولی به جیب بزنند، زمانی این قضیه تا حدودی واقعیت داشت؛ این روزها بیش‌تر شرکت‌ها ترجیح می‌دهند حل این مشکلات را به وکیل‌هایشان بسپارند.

۱۸-پسوند مناسب انتخاب کنید:

لابد می‌دانید که محبوب‌ترین پسوند TLD برای نام دامنه «com.» است. انتخاب نام دامنه به حیطه‌ی کار شما بستگی دارد. اما در بیش‌تر موارد توصیه‌ی اول انتخاب دامنه‌های com. است. ثبت یک دامنه با پسوند net. یا org. به عنوان دامنه‌ی اصلی فقط یک معنی می‌تواند داشته باشد: شما نتوانسته‌اید یک دامنه‌ی com. خوب برای خودتان پیدا کنیدو این برای یک مدعی تازه‌وارد هیچ خوب نیست، مخصوصاً اگر همه‌ی رقبایتان دامنه‌های com. داشته باشند.

در عوض استفاده از دامنه‌های org. برای سازمان‌ها و نهاد‌های غیرانتفاعی یا خیریه امری عادی و پذیرفته است. اگر فقط در یک کشور کار می‌کنید یا بخشی از کارتان در آن کشور است یا قرار است باشد نام دامنه‌‌تان را با پسوند مربوط به آن کشور ثبت کنید. توجه کنید که معمولاً پسوندهای نام دامنه کشوری محدودیت‌هایی برای ثبت دارند و در بیش‌تر موارد نیاز به مدرک شهروندی یا اقامت یا مجوز فعالیت در آن کشور دارند. اگر تجارت شما محلی است در برخی موارد حتا انتخاب دامنه‌ی کشوری بهتر از دامنه‌ی .com هم هست؛ زیرا باعث می‌شود بازدیدکنندگان‌تان بدانند که با یک بنگاه داخلی مواجهند؛ این عامل اعتمادبرانگیز است.

۱۹- پسوندهای مختلف را بخرید تا از برندتان محافظت کنید:

اگرچه در نکته‌ی قبل گفتیم com. محبوب‌ترین پسوند نام دامنه بهتر است برای محافظت از وب‌سایت و برندتان معروف‌ترین پسوندهای را نام دامنه که احتمال آن‌که ثبت آ‌نها توسط کسی دیگر بتواند در آینده برایتان دردسرساز شود نیز ثبت کنید. به این ترتیب رقبا و فرصت‌طلبان نمی‌توانند با ایجاد وب‌سایت‌های جعلی مشتریان‌تان را از دست‌تان بگیرند.

 کسانی که در ایران می‌خواهند کسب‌وکار آنلاین داشته باشند به هیچ وجه نباید ثبت دامنه‌ی ir. را فراموش کنند.

۲۰- اگر وسع‌تان می‌رسد انواع اسپل‌های مختلف نام دامنه‌تان را هم بخرید:

اگر نام دامنه‌ای را انتخاب کرده‌اید که مستعد اشتباه تایپ شدن است بهترین کار خریدن همه‌ی نام دامنه‌هایی است که ممکن است با اشتباه در تایپ نام دامنه‌ی اصلی‌تان مخاطب‌تان مشتری ایجاد شوند. این توصیه و این میزان هزینه بیش‌تر به کار شرکت‌های قدیمی و جاافتاده می‌آید که ممکن است هدف سوءاستفاده‌ی رقبا یا فرصت‌طلبان قرار بگیرند. همه‌ی این نام دامنه‌های اضافی را به دامنه‌ی اصلی‌تان ری‌دایرکت کنید.

منبع : سایت طاها دومین

۲۱-دامنه را خودتان و به نام خودتان ثبت کنید:

اگر می‌خواهید کسب‌وکارتان را در فضای آنلاین هم پی بگیرید یا یک کسب‌وکارآنلاین راه بیندازید ثبت نام دامنه‌تان را به طراح وب‌سایت، دوست، کارمند، شرکت ثبت دامنه نسپرید. نتیجه‌ی خوب این کار این است که ممکن است دامنه‌ای داشته باشید که به نام کس دیگری باشد. نتیجه‌ی نه چندان خوبش این است که طراح وب‌سایت‌تان برای فروش دامنه‌ای که از اول قرار بوده برای شما ثبت کند و کلاً ۱۰ دلار برایش پرداخته به خودتان شما را مجبور کند ۲۰۰۰ دلار بپردازید. حتا اگر خودتان فرصت کافی برای ثبت دامنه‌تان را ندارید مطمئن شوید دامنه را به نام خودتان و با مشخصات و ایمیل خودتان ثبت می‌کنند.

۲۲-دنبال دامنه‌های از قبل ثبت شده و دامنه‌های ممتاز نباشید:

اگر به اندازه‌ی کافی فکرتان را به کار بیندازید احتمال آن‌که بتوانید دامنه‌ای با نام مناسب را با مبلغی بین ۱۰ تا ۳۰ دلار ثبت کنید زیاد است. اما ممکن است به هر دلیلی به دنبال دامنه‌ای با نام خاص باشید که قبلاً ثبت شده است. مردم خودخواه و طمع‌کارند و ممکن است برای تحویل مالکیت دامنه شرایط سر بریده هم بخواهند. بعضی‌ها اصلاً از همین راه نان می‌خورند، یعنی دامنه‌هایی که به نظرشان خوش‌فرم و مشتری‌دار می‌آیند یا نام شرکت‌های شناخته‌شده را ثبت می‌کنند و به معرض فروش می‌گذارند. اگر کاملاً مجبورید یک نام دامنه را بخرید و قضیه حیثیتی است فروشنده را در وضعیت همه یا هیچ گیر بیندازید. اگر فکر می‌کنید پرداخت ۱۰۰ هزار تومان برای دامنه معقول است به فروشنده مثلاً ۲۰۰ هزار تومان نقد پیش‌نهاد دهید و حاضر به پرداخت حتا یک ریال بیش‌تر هم نشوید. به طور قاطع مشخص کنید که به هیچ وجه حاضر به پرداخت مبلغی بیش‌تر نیستید. اگر شما مبلغی پایین پیش‌نهاد کنید مالک دامنه معمولاً تا دو یا سه برابر آن را درخواست خواهد کرد. با پیش‌نهاد مبلغ قابل توجه ترس از دست دادن معامله به فروشنده غلبه خواهد کرد و شما دامنه‌تان را به دست خواهید آورد. در نهایت بعید است فروشنده برای هر دامنه به این زودی‌ها پیش‌نهادهای بهتری دریافت کند مگر این‌‌که واقعاً نام دامنه‌ی مورد نظر شما خیلی مقبول باشد که این روزها بعید است چنین نام‌هایی آزاد مانده باشند.

۲۳-در خرید دامنه‌های منقضی‌شده احتیاط کنید:

فرض کنیم یک دامنه‌ای که اخیراً منقضی شده یا یک دامنه‌ی ثبت‌شده را با قیمت خوب و استثنایی می‌توانید به چنگ بیاورید. اولین کاری که باید بکنید این است که مطمئن شوید از این دامنه قبلاً سوء استفاده نشده یا دامنه فیلتر نشده باشد یا به علت فعالیت‌های نامطلوب دامنه را موتورهای جست‌جو به‌ویژه گوگل به عنوان اسپم نشناخته باشند و دچار جریمه در رتبه‌دهی نکرده باشند. از سایت‌هایی که وب‌سایت‌ها را آرشیو می‌کنند مانند archive.org محتواهای قبلی وب‌سایت‌هایی را که روی این دامنه قرار گرفته بوده‌اند چک کنید. هم‌چنین چک کنید که دامنه از کجاها لینک گرفته است. راه ساده‌ی این کار جست‌جوی عبارت «link:www.domain-name.com» در گوگل است.

۲۴-برای ثبت دامنه‌تان از خدمات ثبت‌کننده‌های معتبر استفاده کنید:

همه‌ی شرکت‌هایی که در بازار خدمات ثبت دامنه ارایه می‌دهند به عنوان نماینده‌ی فروش چند شرکت محدود بین‌المللی کار می‌کنند. خوش‌بختانه شرکت‌های ایرانی به لطف تحریم‌های تجاری برخی کشورها گزینه‌های زیادی برای انتخاب ندارند. شرکت‌هایی که در حال حاضر با ثبت دامنه به نام ایرانی‌ها مشکلی ندارند ظاهراً Directi و Tucows هستند. قبلاً ایرانی‌ها با OnlineNIC هم کار می‌کردند که اخیراً از تمام ایرانی‌ها خواسته دامنه‌هایشان را انتقال دهند، مگر این‌که دامنه با مشخصات فردی در خارج از ایران ثبت شده باشد که اگر چنین فردی را که مورد اعتماد کامل‌تان باشد نمی‌شناسید خلاف نکته‌ی ۲۱ است. گاهی هم بعضی از این شرکت‌های نماینده یا حتا مراجع بین‌الملی ثبت دامنه از بازار کنار می‌کشند و شما را حیران و ویلان می‌گذارند. مطمئن باشید در صورت چنین اتفاقاتی اختیارات دامنه‌تان را در دست داشت هباشد تا بتوانید برای انتقال به‌موقع آن چاره پیدا کنید.

منبع : سایت طاها دومین

۲۵-نام خودتان هم می‌تواند نام دامنه‌تان باشد:

اگر مشاور، نویسنده، هنرپیشه یا هرجور سلبریتی هستید یا در حرفه‌ی خودتان از چنان اعتباری برخوردارید که نام‌تان به خودی خود می‌تواند آدم‌ها را به سایت‌تان بکشاند همان نام خودتان را به عنوان نام دامنه‌تان ثبت کنید. ممکن است این دامنه را فقط به وب‌سایت دیگری که قبلاً ثبت کرده‌اید ری‌دایرکت کنید اما وجود آن راهی است تا مردم شما را ساده‌تر در اینترنت پیدا کنند.

۲۶-دامنه‌تان را برای مدت طولانی ثبت کنید و مواظب باشید دامنه‌تان منقضی نشود:

برای این‌که مطمئن شوید دامنه‌تان بدون آن‌که شما حواس‌تان باشد منقضی نمی‌شود آن را حداقل برای چند سال ثبت کنید. هرچه بیش‌تر بهتر. هم‌چنین مطمئن شوید که ثبت‌کننده‌ی دامنه‌تان به این نکته توجه دارد که قبل از انقضای دامنه برایتان ایمیل یادآور می‌فرستد. مواظب نمایندگی‌های ثبت دامنه‌ی کوچک‌تر باشید، ممکن است فراموش کنند قبل از اتمام مدت ثبت دامنه‌ی شما به شما خبر دهند. برخی ثبت‌کننده‌ها امکان تمدید خودکار ثبت دامنه را فراهم می‌کنند. هم‌چنین پس از انقضای دامنه تا مدت معینی دامنه هم‌چنان در رزرو شما نگه داشته می‌شود و پس از آن در اختیار عموم قرار می‌گیرد.

۲۷-فعلاً دامنه‌ی اصلی‌تان را از دامنه‌های چندزبانه انتخاب نکنید:

نام‌های دامنه‌ی بین‌الملی که امکان تایپ به زبان‌های غیرلاتین از جمله فارسی را هم دارند مدتی است قابل‌استفاده شده‌اند. اما بیش‌تر مردم به همان آدرس‌های وب قدیمی با کاراکترهای لاتین عادت دارند. زمان زیادی می‌خواهد تا ذائقه‌ی کاربران تغییر کند و این عادت از سرشان بپرد، اگر اصلاً این اتفاق بیفتد. اما اگر مثلاً در ایران کار می‌کنید دامنه‌تان را علاوه بر نام اصلی که با کاراکترهای معمول ثبت کرده‌اید به فارسی هم می‌توانید ثبت کنید. حداقل فایده‌اش این است که کس دیگری نمی‌تواند از نام‌تان سوءاستفاده کند، مخصوصاً که در چگونگی نوشتن نام شما یا شرکت‌تان بر خلاف نوشتن لاتین آن بین اهل فن اختلاف کمی وجود دارد!

۲۸-برای ثبت نام دامنه‌ی مورد نظرتان معطل نکنید:

نام دامنه‌های جدید هر روز ثبت می‌شوند. اگر ایده‌ی خاصی برای یک نام دامنه دارید بهتر است زودتر دست به کار ثبتش شوید وگرنه دست آخر فقط دامنه‌ی «هیچ کس این را نمی‌خواست دات کام» می‌ماند و شما. برای ثبت نام دامنه نیازی به مدیر سایت، و بخش تجارت الکترونیک و مشاور طراحی سایت ندارید. حتا نیازی به داشتن وب‌سایت هم ندارید. فرصت ثبت دامنه‌ای که می‌خواهید را از دست ندهید.

۲۹-موج‌زده نشوید:

دنباله‌رو موج‌های ناگهانی نباشید. همین چند وقت پیش بود که ناگهان وب‌سایت‌های وب ۲ با اشتباهات تایپی عمدی و انتخاب پسوندهای عجیب مد شده بود. وب‌سایت‌هایی که اولین و ساده‌ترین صفتی را که به ذهن‌شان می‌رسد قبل از هر کلمه‌ای می‌گذارند و یک دامنه ثبت می‌‌کنند آن قدر زیاد هست که نیازی نیست شما هم به آن‌ها بپیوندید: bestsomethingelse ،hotanotherthing ،topsomething. در سال‌های اول قرن جدید استفاده از دامنه‌هایی که چند خط تیره داشتند و چند کلمه‌ی مخصوصاً به قصد رتبه‌ی بالای گوگل انتخاب شده خیلی رونق داشت. البته این قاعده همیشگی نیست و استفاده از روندهای جاری اگر باعث جلب مشتری شود خوب است، اما همیشه کمی فکر کردن می‌تواند نتایج خوبی داشته باشد.

۳۰-از ابزارهای نام‌یاب استفاده کنید:

برخی سایت‌ها و سرویس‌های آنلاین کارشان پیش‌نهاد دامنه‌های ثبت‌نشده به شماست. این ابزارهای تولید نام دامنه و جست‌جوگرهای آنلاین دامنه یکی از بهترین ترفندهای یافتن دامنه‌های مرتبط، باارزش و ثبت نشده است. یک جست‌جو به شما تعداد زیادی از این سایت‌ها را معرفی خواهد کرد.

منبع : سایت طاها دومین

احتمالاً تا کنون اصطلاحات دامین Addon، ساب دومین، و دامین پارک شده به گوش‌تان خورده است. این‌ها همه امکاناتی هستند که سرویس‌دهنده‌ی هاست می‌تواند به عنوان امکانان اضافه روی فضای هاست خریداری شده در اختیار شما بگذارد. در این مطلب می‌خواهیم تفاوت‌های این سه نوع دامنه را به صورت ساده برای شما بیان کنیم.

Addon Domain

داشتن یک دامین addon بسیار شبیه داشتن یک وب‌سایت جداگانه است. دامنه‌ی addon به یک فولدر در فولدر wwwroot یا public_html اشاره می‌کند و فایل‌هایش در آن فولدر میزبانی خواهد شد. از این جهت دامین add-on دقیقاً یک ساب دومین یا زیردامنه است که نام دامین add-on روی آن پارک شده است.

دامنه‌ی addon باید از پیش ثبت شده باشد و نیم سرورهای آن باید با نیم سرورهای دامنه‌ی اصلی یکی باشد. به علاوه برای هر دامین addon که به حساب‌تان اضافه می‌کنید باید رکوردهای DNS جدا در حساب‌تان معرفی کنید. برای دست‌رس به addon domain سه راه وجود دارد:

  • به صورت مستقیم: www.addondomain.com
  • به صورت یک دایرکتوری روی دامنه‌ی اصلی: www.maindomain.com/addondomain
  • به صورت یک زیردامنه از دامنه‌ی اصلی: addondomain.maindomain.com

در هنگام دست‌رس به دامین add-on دقیقاً نام خود دامنه در نوار آدرس مرورگر دیده خواهد شد، در نتیجه دامنه addon مانند یک وب‌سایت مجزا عمل می‌کند. دامین addon با این‌که از همان فضای هاست و پهنای باند دامنه‌ی اصلی استفاده می‌کند، دارای دست‌رس FTP، ایمیل، و آمار وب مختص خود است و البته محتوای آن نیز می‌تواند کاملاً با دامنه‌ی اصلی متفاوت باشد. این دامنه از بیرون کاملاً شبیه یک وب‌سایت جداگانه است و بازدیدکننده‌ی عادی نمی‌تواند تشخیص دهد که با وب‌سایت دیگری هم‌زمان روی یک حساب هاستینگ قرار دارند.

ساب دومین/ زیردامنه (Sub-domain)

ساب دومین از همان دامنه‌ی موجود استفاده می‌کند و نام مخصوص خود را ندارد. در نتیجه برای استفاده از آن نیازی به ثبت نام دامنه نیست. همانند دامنه addon زیردامنه نیز به فولدری در داخل فولدر روت wwwroot یا public_html اشاره می‌کند. مثلاً اگر زیردامنه‌ی shop را روی دامنه‌ی اصلی ایجاد کنید کاربران برای دست‌رس به آن در مرورگر آدرس shop.maindomain.com را وارد خواهند کرد. معمولاً دست‌رس آنلاین به فضای ایمیل در سرویس‌های هاستینگ از طریق یک ساب دومین مانند mail.maindomain.com انجام می‌شود.

دامنه‌ی پارک شده (Parked Domain) یا آلیاس (Domain Alias)

دامین پارک شده یا آلیاس یا نام مستعار دامنه یک دامنه‌ی ثبت شده است که به یک دامنه‌ی موجود اشاره می‌کند. اگر مثلاً شما دامنه‌ی parkeddomain.com را ثبت کنید و آن را روی دامنه‌ی دیگری مانند maindomain.com پارک کنید، وقتی در مرورگر آدرس parkeddomain.com وارد شود اتصال به maindomain.om برقرار خواهد شد و چیزی که در نهایت در نوار آدرس مرورگر دیده خواهد شد عبن محتوای سایت اصلی است. معمولاً این کار را زمانی انجام می‌دهند که می‌خواهند نام دامنه را ثبت کنند و از‌ آن برای نمایش محتوای همان سایت اصلی استفاده کنند. در این حالت نیازی به خرید هاست مجزا نیست. به علاوه در مواردی اگر دو سایت روی دو سرویس جدا عیناً کپی هم باشند ممکن است از طرف جست‌جوگرها در رتبه‌بندی با جریمه مواجه شوند.

دامین پارک شده یا آلیاس از همان نیم سرورهای دامنه‌ی اصلی استفاده می‌کند. هر آدرس ایمیلی که تحت دامنه‌ی اصلی تعرف شود عیناً برای دامنه‌ی پارک شده نیز ایجاد می‌گردد و قابل استفاده است.

فوروارد کردن یا ریدایرکت کردن دامنه (Domain Forwarding یا Domain Redirection)

دومین فورواردینگ وقتی استفاده می‌شود که شما دو دامنه با دو هاست مجزا دارید ولی احتیاجی به طراحی دو سایت مجزا یا داشتن دو نام دامنه‌ی مجزا در نوار آدرس نمی‌بینید. از طریق کنترل پنل هاست دامنه‌ای که می‌خواهید آن را ریدایرکت کنید نام دامنه‌ی وب‌سایت اصلی‌تان یا آدرس صفحه‌ یا زیردامنه‌ای از آن وب‌سایت را که مایلید بازدیدکنندگان سایت فعلی ببینند به عنوان مقصد وارد می‌کنید. در این حالت وقتی در نوار آدرس مرورگر نام دامنه‌ی فوروارد شده وارد شود مرورگر به وب‌سایت اصلی وصل می‌شود و نام وب‌سایتی که در نوار آدرس دیده می شود نیز تغییر می‌کند و به maindomain.com یا یک صفحه یا زیردامنه از آن تبدیل می‌شود.

برای ریدایرکت کردن لزومی نارد هر دو دامنه دارای نیم سرورهای مشابه باشند، زیرا شما دو سرویس کاملاً مجزا را به یک‌دیگر متصل نموده‌اید و در واقع از یکی از فضاهای هاستینگی که خریداری کرده‌اید استفاده‌ی کامل نکرده‌اید. هر کدام از این دو دامنه سرویس ایمیل و FTP مستقل خود را دارند.

منبع : سایت طاها دومین