رخدادهای مهم
در مارس ۲۰۰۲ «کارل آورباک» (Karl Auerbach) وکیل دعاوی، مهندس پروتکل‌های اینترنت و نماینده منتخب عمومی آمریکای شمالی در هیأت مدیره ICANN پس از آن‌که ICANN به او اجازه‌ی دست‌رس کامل به سوابق مالی خود را نداد و تنها به او اجازه دست‌رس با محدودیت‌های شدید داد شکایتی علیه این شرکت در دادگاه عالی ایالت کالیفرنیا طرح کرد و تقاضای دست‌رس بدون محدودیت به تمام سوابق حساب‌های ICANN را نمود. دادگاه بر حق وی به عنوان یکی از اعضای هیأت مدیره برای دست‌رس به تمام اسناد داخلی تأکید کرد.
در پاییز سال ۲۰۰۳ ICANN نقشی مهم در منازعه پیش‌آمده بر سر سرویس DNS «سایت‌یاب» (Site Finder) شرکت VeriSign داشت. این سرویس به ازای تایپ هر نام دامنه .com و .net ثبت‌نشده در مرورگرها کاربران را به درگاه وب شرکت VeriSign که مرجع ثبت این دامنه‌هاست هدایت می‌کرد. این پرتال حاوی اطلاعاتی درباره محصولات و لینک‌هایی به وب‌سایت‌های شرکای شرکت بود. به این ترتیب VeriSign از دامنه‌های ثبت‌نشده سوءاستفاده‌ی تبلیغاتی می‌کرد و ترافیک وب زیادی را به این سایت جذب می‌کرد و در عمل به این معنی بود که VeriSign مالک همه دامنه‌های .com و .net ثبت‌نشده است. VeriSign این تغییر را به عنوان تلاشی برای بهبود تجربه مرور وب برای کاربران تازه‌کار معرفی می‌کرد. ICANN در نامه‌ای به VeriSign برای توقف این سوءاستفاده از سیستم DNS اولتیماتوم داد. VeriSign داوطلبانه این سرویس را متوقف کرد و در عوض شکایتی علیه ICANN مطرح کرد و مدعی شد ICANN از حدود مسؤولیت خود تجاوز کرده است. اگرچه ادعای انحصار این شرکت علیه ICANN رد شد ادعای گسترده‌تر این شرکت مبنی بر تجاوز ICANN از حقوق قراردادی خود هم‌چنان معوق است. در عوض بر اساس توافقی مقرر شد در ازای اجازه دادن به VeriSign برای افزایش قیمت ثبت دامنه‌هایش تا ۷ درصد این شرکت از شکایتش صرف‌نظر کند.
در سال ۲۰۰۴ بودجه پیش‌نهادی ICANN نزدیک به ۱۰۰ درصد افزایش داشت. قرار بود این بودجه اضافه از طریق معرفی دامنه‌های سطح بالای جدید، شارژ پرداختی ثبت‌کننده‌ها، و هزینه‌ای به ازای ثبت، تمدید، و انتقال برخی دامنه‌ها (۰٬۲ دلار برای تمام دامنه‌های کشوری و ۰٬۲۵ دلار برای همه دامنه‌های دیگر) تأمین شود. شورای ثبت‌کننده‌های دامنه‌های سطح بالای ملی اروپا (CENTR) که متشکل است از نمایندگان ثبت دامنه ۳۹ کشور این افزایش هزینه‌ها را نپذیرفت و ICANN را به بی‌ملاحظگی در هزینه‌ها متهم کرد. این شورا از ICANN به دلیل «اهداف سیاسی و عملی غیرواقع‌گرایانه» انتقاد کرد. با وجود این انتقادات به عنوان مثال برای ثبت هر دامنه .jobs و .travel 2 دلار نصیب ICANN می‌شود.
در سال ۲۰۰۵ پس از دو دور مذاکره دامنه‌های سطح بالای جدید eu، asia، travel، jobs، mobi، و cat معرفی شدند.
در سال ۲۰۰۷ ICANN تأییدیه RegisterFly یکی از مراجع ثبت دامنه را در میانه اتهامات قضایی از جمله کلاه‌برداری لغو کرد. در این میان ICANN به دلیل مدیریت نامناسب وضعیت و خسارات وارد شده به هزاران مشتری RegisterFly و بی‌توجهی و عدم‌مداخله با وجود ادعاهای متعدد مشتریان مبنی بر کلاه‌برداری این شرکت هدف انتقاد قرار گرفت.
در سال ۲۰۰۸ ICANN اطلاعیه‌ای علیه ۱۰ ثبت‌کننده‌ی دارای تأییده خود منتشر کرد و آن‌ها را به عنوان «بدترین متخلفان اسپم» معرفی کرد. این اقدام عمدتاً در واکنش به گزارش KnujOn انجام گرفت. KnujOn (برعکس No Junk، پروژه‌ای است که برای افزایش امنیت اینترنت به‌ویژه مبارزه با اسپم شکل گرفته است) این ثبت‌کننده‌ها را به عنوان ثبت‌کننده‌های اصلی دامنه‌هایی که تبلیغات وب‌سایت‌هایشان به صورت اسپم انجام می‌شود و نیز به دلیل عدم نظارت بر رعایت مقررات معرفی کرده بود. اگرچه در یادداشت ICANN از اصطلاح اسپم استفاده شده بود مسایل مربوط به اسپم و سوءاستفاده‌های ایمیلی به ICANN مرتبط نمی‌شود. کنترل محتوای وب‌سایت و نوع استفاده از آن بر عهده ICANN نیست. با این حال گزارش KnujOn با جزییات نشان می‌داد چگونه برخی ثبت‌کننده‌ها به تعهدات ذکرشده در قراردادهایشان و تأییدیه‌های دریافتی‌شان بی‌اعتنا بوده‌اند. هدف اصلی این گزارش نشان دادن این نکته بود که چگونه بی‌توجهی به مقررات، ترافیک تبلیغاتی غیرقانونی برای محصولات، و اسپم با هم مرتبطند. بر اساس این گزارش از ۹۰۰ ثبت‌کننده دارای تأییدیه ICANN تنها ۲۰ شرکت مسؤول ثبت ۹۰ درصد از این گونه دامنه‌های متخلف بوده‌اند.
در اوایل تابستان ۲۰۰۸ ICANN اعلام کرد در حال بررسی سیاست‌های جدید نام‌گذاری دامنه‌ها با هدف برداشتن گامی بزرگ به پیش برای معرفی دامنه‌های سطح بالای عمومی جدید است.
در سال ۲۰۱۰ ICANN اجازه وارسی کامل سیاست‌های خود در زمینه شفافیت، مسؤولیت و مشارکت عمومی را به مرکز اینترنت و جامعه برکمن وابسته به دانشگاه هاروارد را داد.
در اوایل سال ۲۰۱۱ ICANN اعلام کرد که آخرین بسته از آدرس‌های IPv4 باقی‌مانده را بین ۵ مرجع منطقه‌ای ثبت آدرس‌های اینترنت که مدیریت آدرس‌های IP در منطقه‌های مختلف را بر عهده دارند توزیع نموده است. انتظار بر این بوده که در اوایل سال ۲۰۱۲ تمام این آدرس‌های IP واگذار شده باشد و آدرس دیگری برای توزیع نمانده باشد.
در یکی از مهم‌ترین تحولات در ماه ژوئن سال ۲۰۱۱ هیأت مدیره ICANN تصمیم گرفت بیش‌تر محدودیت‌ها بر نام دامنه‌های سطح بالای عمومی (gTLDها) را لغو کند. شرکت‌ها و سازمان‌ها قادر خواهند بود به دل‌خواه دامنه‌های اینترنتی سطح بالا انخاب کنند. هم‌چنین استفاده از کاراکترهای غیرلاتین در نام gTLDها آزاد گردید. از ژانویه ۲۰۱۲ ICANN درخواست‌های ثبت gTLDهای جدید را گردآوری گرده است. هزینه اولیه این درخواست ۱۸۵٫۰۰۰ دلار است و برای تمدید امتیاز این نام دامنه‌ها باید سالانه ۲۵٫۰۰۰ دلار پرداخت شود. ICANN انتظار دارد این مقررات فضای اینترنت را به کل دگرگون سازد و راه را برای خلاقیت‌ها و ابتکارات جدید باز کند و آزادی نوآوری را تأمین کند. اگرچه برخی عقیده دارند این آزادی چندان هم آزاد نیست و پرداخت هزینه ۱۸۵٫۰۰۰ دلاری چندان جایی برای آزادی همه باقی نمی‌گذارد. در ماه ژوئن ۲۰۱۲ ICANN اعلام کرد نزدیک به ۲۰۰۰ درخواست دامنه سطح بالای عمومی جدید دریافت کرده است. تنها گوگل درخواست ۱۰۱ نام دامنه سطح بالای جدید را ارایه داده است و ۱۸٬۶ میلیون دلار برای این درخواست‌ها پرداخته است! دامنه‌های جدید از سال ۲۰۱۳ قابل ارایه خواهند بود.
منبع : سایت طاها دومین