۷-DomainsBot:

جست‌جوگر نام دومین با امکان جست‌جوی پیش‌رفته

یک موتور جست جوی دامنه با امکانات جست‌جوی پیش‌رفته است که می‌توانید برای گرفتن نتایج بهتر از ان استفاده کنید. برای مثال می‌توانید بیش‌ترین تعداد کاراکتر در دامنه‌های پیش‌نهادی را محدود کنید تا دامین‌های کوتاه‌تری به عنوان پیش‌نهاد دریافت کنید یا می‌توانید دامنه‌های دارای خط تیره را از لیست نتایج حذف کنید. هم‌چنین این ابزار دامنه‌های ثبت‌شده‌ای را که برای فروش عرضه شده‌اند به شما نشان می‌دهد.

۸-dnScoop:

برآورد ارزش دومین‌های ثبت شده و پیش‌نهاد قیمت

این ابزار کاری متفاوت با ابزارهای قبلی دارد. dnScoop می‌کوشد ارزش یک دامنه را بر اساس اطلاعات آماری‌یی مانند ترافیک سایت، لینک‌های دریافتی، عمر دامنه، و عوامل دیگر تخمین بزند. اگر به دنبال خرید یک دامنه‌ی ثبت‌شده‌اید این ابزار می‌تواند از ارزش واقعی آن دامنه تصور خوبی به شما بدهد. به کمک این اطلاعات شما می‌توانید تصمیم بگیرید که آیا قیمتی که مالک فعلی دامنه از شما درخواست کرده منصفانه است یا نه یا می‌توانید پیش‌نهاد قیمت مناسبی بدهید.

۹-StuckDomains:

پیدا کردن دومین‌های تازه منقضی شده

این وب‌سایت یک دیتابیس از دامنه‌های منقضی شده‌ای است که مالک پیشین آن‌ها تا کنون اقدامی برای تمدید دوره‌ی ثبت‌شان انجام نداده است. ممکن است در این میان نام‌های خوبی پیدا کنید که تا حالا در دست‌رس نبوده‌اند اما اکنون می‌توانید برای ثبت‌شان اقدام کنید.

۱۰-Nameboy:

جست‌جوی نام دومین بر اساس دو کلمه‌ی کلیدی

این سایت یک نام‌دامنه‌ساز محبوب است که کار کردن با آن بسیار سریع و راحت است. دو کلمه «اولیه» و «ثانویه» که توضیح دهنده‌ی موضوع وب‌سایت شماست به آن می‌دهید و بر اساس این ورودی Nameboy نام دامنه‌های در دست‌رس را با چندین پسوند دامنه‌ی معروف‌تر به شما پیش‌نهاد می‌کند. این ابزار یک ویژگی کلمه‌های هم‌قافیه هم دارد که می‌کوشد نام دامنه‌هایی به شما پیش‌نهاد کند که با کلمه‌های جست‌جویتان هم‌قافیه باشند.

۱۱-dyyo.com:

پیدا کردن نام دومین‌های 4حرفی

استفاده از نام دامنه‌های کوتاه‌تر که تایپ کردن و به خاطر سپردن‌شان راحت‌تر باشد بسیار معمول است. تخصص dyyo.com کمک به شما در پیدا کردن نام دامنه‌های ۴حرفی است! می‌توانید برای این سایت مشخص کنید که مثلاً حرف اول نباید a باشد و حرف آخر باید y باشد.

۱۲-Instant Domain Search:

احتمالاً این سریع‌ترین ابزار جست‌جوی نام دامنه‌ای است که می‌توانید پیدا کنید. هم‌چنان که شما مشغول تایپ کردنید این سایت نتایج را به شما نشان می‌دهد. نایج شامل چند پسوند دامنه‌ی معروف است و مشخص می‌کند کدام دامنه‌ها ثبت شده‌اند، کدام دامنه‌ها آزادند، و کدام دامنه‌های ثبت شده برای فروش عرضه شده‌اند.

منبع : سایت طاها دومین

معرفی دامنه‌ی tel.

دامنه‌ی tel. از دامنه‌های سطح بالای نظارت شده است. یک دامنه‌ی نظارت شده (Sponsored) از طرف یک انجمن یا مجمع به نمایندگی از جامعه‌ی هدف آن دامنه پشتیبانی می‌شود. کار ناظر دامنه این است که محدودیت‌ها و مقرراتی برای ثبت دامنه تعیین کند تا از صلاحیت ثبت‌کننده برای در اختیار داشتن دامنه‌ای با پسوند مورد نظر اطمینان حاصل شود. از این جهت دامنه‌های نظارت شده بی‌شباهت به دامنه‌های کشوری نیستند.

دامنه‌ی tel. تحت نظارت و مدیریت Telnic ثبت می‌شود. هدف از ارایه‌ی این دامنه ایجاد یک فضای نام اختصاصی برای خدمات ارتباطات اینترنتی بود. مجموعه‌ی دامنه‌های tel. ثبت شده یک کتابچه‌ی راهنما یا دفترچه تلفن بین‌المللی ایجاد می‌کنند که در آن‌ها می‌توان انواع اطلاعات مورد نیاز درباره‌ی مالک هر دامنه را روی خود سیستم DNS مشاهده کرد، بدون آن‌که نیاز به ایجاد یک وب‌سایت یا تهیه‌ی یک فضای هاست باشد.

هم‌چنین هر دامنه‌ی tel. به عنوان یک OpenID عمل می‌کند و بسیاری از کلاینت‌های VoIP می‌توانند مستقیماً به یک دامنه‌ی tel آدرس‌دهی کنند. OpenID شناسه‌ای است که به می‌تواند برای ورود به سایت‌هایی که از استاندارد OpenID پشتیبانی می‌کنند به جای نام کاربری و رمز عبور به کار رود. به عبارتی اگر سایتی امکان لاگین از طریق OpenID داشته باشد (که تعداد این گونه سایت‌ها رو به افزایش است) شما می‌توانید به جای ایجاد و به خاطر سپردن شناسه و رمز عبور مختص آن سایت از نام دامنه‌ی tel خود استفاده کنید و به سایت لاگین کنید.

مدیریت دامنه

دامنه‌های tel از اوایل سال ۲۰۰۹ برای ثبت عمومی آزاد بوده‌اند. برای ایجاد و ویرایش اطلاعات در دامنه‌تان باید از کنترل پنلی وب‌سایتی که Telnic برای هر شرکت ثبت کننده ایجاد کرده استفاده کنید. هم‌چنین می‌توانید از کلاینت‌های مجانی که روی انواع گوشی‌های هوشمند نصب می‌شوند، ابزار ایمیل‌خوان Outlook، کلاینت‌های VoIP و بسیاری از کلاینت‌های دیگر برای انتشار اطلاعات مورد نظرتان روی دامنه‌های tel استفاده کنید، حتا این کار از طریق پیام کوتاه (SMS) هم ممکن است.

کنترل پنلی که Telnic در اختیار شرکت‌های ثبت دامنه می‌گذارد یک برنامه منبع باز است و شرکت‌ها می‌توانند مطابق میل خود در کنترل پنلی که در نهایت در اختیار مشتریان‌شان قرار می‌دهند تغییرات ایجاد کنند. در فضای وب همه‌ی دامنه‌های tel مستقیماً به یک صفحه‌ی وب متعلق به Telnic اشاره می‌کنند که اطلاعاتش در لحظه گردآوری می‌شود و اطلاعات تماس صاحب دامنه را که در سیستم DNS ذخیره شده نمایش می‌دهد. در نتیجه راه دیگر مشاهده محتوای دامنه‌های tel جست‌جوی مستقیم DNS است. هم‌چنین برنامه‌های متن باز زیادی هستند که می‌توانند روی ابزارهای مختلف به دامنه‌های tel دست‌رس پیدا کنند.

چه چیز دامنه‌های tel خاص است؟

بر خلاف دامنه‌های سطح بالای دیگر پس از ثبت یک دامنه tel برای قرار دادن اطلاعات احتیاجی به خرید فضای هاست و ایجاد وب‌سایت نیست، زیرا اطلاعات مستقیماً در سیستم نام دامنه (DNS) و در داخل رکوردهای نام دامنه ذخیره می‌شود. برای دامنه‌های سطح بالای دیگر DNS فقط آدرس IP را برمی‌گرداند.

از آن‌جایی که در سیستم دامنه‌های tel هر نوع اطلاعات تماسی را می‌شود قرار داد استفاده از آدرس‌های ایمیل یا شماره تلفن‌های موقت و مانند این‌ها برای افزایش امنیت ممکن است. هم‌چنین رکوردهای DNS با رمزگذاری ۱۰۲۴بیتی رمز شده‌اند و در پوشه‌هایی به حالت مخفی قرار گرفته‌اند که تنها پس از تبادل جفت کلیدهای عمومی-خصوصی با هر فرد آشکار می‌شوند. در نتیجه سیستم در برابر اسپمرها محافظت می‌شود.

صحت اطلاعات دامنه‌های tel.

در دوره‌ی ابتدایی معرفی دامنه‌ی tel که به آن دوره‌ی طلوع (Sunrise Period) گفته می‌شود ثبت دامنه‌ها تنها در اختیار صاحبان برندهای شناخته شده بود و می‌شد فرض کرد اطلاعات تماسی که دریافت می‌شود قابل اطمینانند. اما پس از این دوره‌ی کوتاه که ثبت دامنه‌ها محدودیت داشت با پرداخت مبلغ لازم گروهی از افراد می‌توانستند هر دامنه‌ای را ثبت نماید (Landrush Period) بدون آن‌که واقعاً نام برندی مرتبط با نام دامنه‌اش در اختیار داشته باشند. در این دوره برای ثبت دامنه‌ها مبالغ عمده‌ای دریافت می‌شد. به علاوه در دوره‌ی پس از آن که ثبت دامنه عمومی گردید هر کسی می‌تواند هر نام دامنه‌ای را ثبت نماید بدون آن‌که چیزی بیش از مبلغ ثبت متعارف دامنه بپردازد.

در نتیجه اطلاعات موجود در دامنه‌های tel دیگر به همان اندازه قابل اعتمادند که هر اطلاعاتی که در سیستم DNS دامنه‌های سطح بالای دیگر می‌بینید قابل اعتماد است. هر فرد صاحب دامنه‌ای می‌تواند اطلاعاتی را که می‌خواهد در سیستم DNS دامنه‌اش ذخیره کند.

همانند همه‌ی دامنه‌های سطح بالای عمومی دیگر صاحبان برندهای تجاری شناخته شده می‌توانند از «سیاست یکسان رفع اختلاف نام دامنه» (UDRP) برای ثبت ادعا و پس گرفتن نام دامنه‌های مرتبط با برندشان استفاده کنند.

درباره‌ی دامنه‌های tel. بیش‌تر بدانید

  • از آن‌جایی که روی دامنه‌های tel نمی‌توان وب‌سایت ایجاد کرد نیم سرورهای خاصی برای این دامنه‌ها باید استفاده شوند و امکان تغییر آن‌ها وجود ندارد. این نیم سرورها را در زمان ثبت دامنه شرکت ثبت کننده از طرف Telnic برای دامنه‌تان تعیین می‌کند.
  • امکان ارسال و دریافت ایمیل روی دامنه‌های tel همانند دیگر دامنه‌های سطح بالا ممکن است. اما به علت طبیعت متفاوت هاستینگ دامنه‌های tel رکورد  MX در زون‌های DNS یک دامنه‌ی tel باید از کنترل پنل هاستینگ  دامنه که Telnic در اختیارتان می‌گذارد انجام شود.
  • پس از ثبت دامنه‌ی tel اطلاعات دست‌رس به کنترل پنل هاستینگ آن دامنه به آدرس ایمیل شما ارسال می‌شود. چنان‌که گفتیم این کنترل پنل با هاستیگ معمولی تفاوت دارد و شما نمی‌توانید روی آن فایلی آپلود کنید. تنها کاربرد آن ارایه‌ی اطلاعات مربوط به خودتان است که در رکوردهای DNS دامنه‌تان ذخیره می‌گردد. گاهی گفته می‌شود دامنه‌ی tel مانند یک کارت ویزیت عمل می‌کند که شما را معرفی می‌کند و اطلاعات تماس‌تان را ارایه می‌دهد.
  • باید پس از ثبت دامنه به کنترل پنل هاستینگ خود لاگین کنید و دست کم یک مورد روش تماس در دست‌رس عموم در آن ثبت کنید. این ابزار تماس می‌تواند یک شماره تلفن، یک آدرس ایمیل، یک شناسه‌ی پیام‌رسانی فوری (آیدی چت)، یا یک لینک وب باشد. اگر تا ۳۰ روز این کار را انجام ندهید Telnic یک لینک وب به همان دامنه‌ی tel خودتان را در بخش اطلاعات تماس شما ایجاد خواهد کرد. در نتیجه دامنه تنها به خودش اشاره خواهد کرد!
  • می‌توانید تا ۳۰۰۰ (در واقع ۲۹۹۹ تا، یکی را برای www کنار بگذارید) زیردامنه یا ساب دومین روی یک دامنه‌ی tel ایجاد کنید. هر کدام از این زیردامنه‌ها می‌توانند تا ۱۰۰ رکورد DNS را در خود جا دهند.
  • امکان حفظ محرمانگی اطلاعات شخصی (Privacy Protection) برای افرادی که دامنه‌های tel را ثبت می‌کنند وجود دارد. اما برای شرکت‌ها چنین امکانی ایجاد نشده است. در نتیجه اگر دامنه‌ی tel به نام یک فرد ثبت شده باشد می‌تواند مانع نمایش اطلاعات شخصی‌اش در whois دامنه‌اش شود، اما دامنه‌ای که به نام یک شرکت/ سازمان /نهاد /مؤسسه ثبت شود همه‌ی اطلاعاتش در whois نمایش داده می‌شود.
  • امکان ایجاد چایلد نیم سرورها (Child Name Server) برای دامنه‌های tel وجود ندارد. در نتیجه نمی‌توانید نیم سروری مانند ns1.domainname.tel ایجاد کنید.
  • منبع : سایت طاها دومین

WHOIS چیست؟

Whois یک پروتکل درخواست و پاسخ است که برای درخواست دیتابیس محل ذخیره‌ی کاربران ثبت شده‌ی منابع اینترنت مانند نام دامنه، بلوک‌های آدرس IP، شبکه‌های خودگردان، و برخی اطلاعات دیگر به کار می‌رود. این پروتکل محتوای دیتابیس را به فرمت مناسب خوانده شدن توسط کاربر بر می‌گرداند.

به شکل ساده‌تر و آن‌چه برای کاربرد هرروزه‌ی کاربران اینترنت لازم است Whois لیست رکوردهایی را نگه‌داری می‌کند که مالکان دامنه‌ها و اطلاعات تماس آن‌ها را مشخص می‌کند. مقررات مربوط به ثبت دامنه‌ها و مالکیت آن‌ها را «شرکت تخصیص نام‌ها و دامنه‌های اینترنتی» (ICANN) تعیین می‌کند. امروزه رکوردهای Whois به یکی از منابع اساسی برای حفظ یک‌پارچگی فرآیند ثبت و مالکیت دامنه تبدیل شده‌اند.

رکورد Whois چیست؟

یک رکورد Whois شامل همه‌ی اطلاعات مرتبط با یک فرد، گروه، شرکت، یا سازمان را که دامنه‌ای را به نام خود ثبت کرده مطابق آن‌چه در زمان ثبت دامنه ارایه شده می‌گردد. معمولاً یک رکورد Whois اطلاعات زیر را در بر دارد:

  • نام و اطلاعات تماس و آدرس ثبت کننده (مالک دامنه)
  • نام و اطلاعات تماس شرکت ثبت دامنه (که دامنه‌ را به نام مالک ثبت نموده)
  • تاریخ ثبت
  • نیم سرورهای دامنه
  • آخرین به‌روزرسانی
  • تاریخ انقضای دامنه
  • به‌علاوه در بیش‌تر موارد اطلاعات تماس ادمین، رابط فنی، و رابط مالی دامنه نیز که اغلب همان مالک دامنه‌اند در رکورد Whois دیده می‌شوند.

مدل‌های Whois

دو مدل داده‌ی متفاوت برای ذخیره‌ی اطلاعات منابع Whois وجود دارد:

۱- مدل رقیق (Thin):

جست‌جوی Whois رقیق تنها اطلاعات شرکت ثبت دامنه، نیم‌سرورها، و تاریخ‌های ثبت را بر می‌گرداند. برای به دست آوردن اطلاعات بیش‌تر درباره‌ی مالک دامنه باید یک جست‌جوی Whois ثانویه از شرکت ثبت دامنه‌ی مشخص شده انجام داد. به عبارت دقیق‌تر در Whois رقیق یک سرور Whois تنها نام سرور Whois شرکت ثبت مربوط به آن دامنه را بر می گرداند و جزییات کامل اطلاعات Whois دامنه را باید از سرور Whois دوم درخواست کرد. برای مثال سرورهای Whois دامنه‌ی com. تنها درخواست whois را به شرکت ثبت مربوط به دامنه‌ی جست‌جو شده ارجاع می‌دهند.

۲- مدل غلیظ (Thick):

در Whois غلیظ اطلاعات ثبت دامنه به شکل کامل ارایه می‌شود. این اطلاعات کامل شامل اطلاعات تماس (ثبت کننده، ادمین، رابط فنی، و رابط مالی) می‌شود. در نتیجه با یک جست‌جوی Whois غلیظ همه‌ی اطلاعات لازم درباره‌ی مالک دامنه، محل ثبت دامنه، نیم سرورهای دامنه، تاریخ ثبت، تمدید، و انقضای دامنه می‌شود. در این حالت یک سرور Whois همه‌ی اطلاعات را به جای ارجاع دادن به سرور Whois شرکت ثبت دامنه خود ذخیره می‌کند. مثلاً برای دامنه‌های org. یک سرور Whois می‌تواند همه‌ی اطلاعات را مستقیماً برگرداند.

تفاوت‌های دو مدل

مدل Whois غلیظ یک‌پارچه‌تر و پایدارتر است و سرعت پاسخ‌گویی آن به درخواست‌ها تا حدودی بیش‌تر است. اگر یک شرکت ثبت دامنه کار را تعطیل کند سرور Whois غلیظ هم‌چنان همه‌ی اطلاعات ضروری را در اختیار دارد (به شرط آن‌که ثبت کننده اطلاعات درست وارد کرده باشد و ویژگی محرمانگی اطلاعات تماس را روی دامنه‌اش فعال نکرده باشد). اما در مدل رقیق ممکن است دست‌رس به اطلاعات تماس آسان نباشد و مالک دامنه برای اثبات مالکیت و کنترل دامنه‌اش به مشکل بخورد.

جزییات مدل مورد استفاده برای ذخیره‌ی رکوردهای Whois میان رجیستری‌های دامنه‌های سطح بالا متفاوت است. برخی دامنه‌های سطح بالا مانند com و net از مدل Whois رقیق استفاده می‌کنند؛ در نتیجه شرکت ثبت دامنه باید اطلاعات مشتریان را خود نگه دارد. اما بقیه‌ی رجیستری‌های دامنه‌های سطح بالای جهانی مانند org از مدل Whois  غلیظ استفاده می‌کنند. دامنه‌های سطح بالای کشوری هر کدام در این مورد مقررات خود را دارند.

منبع : سایت طاها دومین